Ανόθευτη Ομορφιά, αξεπέραστο Φυσικό Κάλλος
...και η Καλύτερη Θέα σε ολόκληρο το Πήλιο
Ο γραφικός Άγιος Γεώργιος Νηλείας βρίσκεται στο κεντρικό Πήλιο, απέχει μόνο 22χλμ. απο τον Βόλο, σε υψόμετρο 680 μέτρων και κατέχει την πρωτιά ως προς το πιο ψηλό αλλά επίσης και πιο παλιό κεφαλοχώρι του Πηλίου, δυο πράγματα που λίγοι γνωρίζουν. Στέκεται μεγαλοπρεπώς ανάμεσα σε δύο ράχες, κάτω από την κορυφή του βουνού ονόματι "Σχιντζουράβλι" και είναι αμφιθεατρικά κτισμένος, προσφέροντας πανοραμική θέα προς τον Παγασητικό, όπου και εκτείνονται μέχρι τη θάλασσα και οι υπόλοιποι οικισμοί του (Άνω Γατζέα, Αγία Τριάδα, Κάτω Γατζέα).
Ο τόπος στον οποίο δεσπόζει είναι εύφορος και με πλούσια βλάστηση, πνιγμένος στις οξιές, τις καστανιές, τα πλατάνια..αλλά και μηλιές, κερασιές, αχλαδιές και ένα σωρό άλλους θησαυρούς της φύσης από λουλούδια και βότανα μέχρι άγρια χόρτα και μανιτάρια, ανάλογα με την εποχή. Η προνομιακή γεωγραφική του θέση κάνει τον Άγιο Γεώργιο ομολογούμενως, ένα ιδανικό ορμητήριο για να εξερευνήσει κανείς εύκολα όλο το Πήλιο, παραθαλάσσιο και ορεινό, κάτι που εύλογα καταλαβαίνει κανείς αναζητώντας τον στο χάρτη.
Το χωριό έχει πλούσια ιστορική διαδρομή και μια μακριά παράδοση αρχοντιάς, νοικοκυροσύνης και πλούτου. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό όμως του Αγίου Γεωργίου είναι, ότι παρά την ομορφιά και την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά του, έχει την τύχη να μένει ακόμα ανέπαφος από τον μαζικό τουρισμό, διατηρώντας τη προσωπικότητά του και όλα εκείνα τα παραδοσιακά στοιχεία που το κάνουν ξεχωριστό και διεκδικώντας ένα σταθερά φανατικό κοινό, "σοφιστικέ" και μυημένων ταξιδιωτών, μεταξύ αυτών πλήθος ξένων επισκεπτών και καλλιτεχνών οι οποίοι έχουν αγοράσει και ανακαινίσει πολλά από τα παραδοσιακά σπίτια του.
Διαθέτει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό χαρακτήρα, φημισμένες κρυστάλλινες πηγές νερού με ευεργετικές ιδιότητες και πληθώρα αξιοθέατων. Προσφέρει μία από τις ομορφότερες διαδρομές σε καλντερίμια που οδηγούν σε παραδοσιακά αρχοντικά, μοναδικά φυσικά τοπία και τρεχούμενα νερά και μια από τις γραφικότερες πλατείες ολόκληρου του Πηλίου. Παράλληλα δεν λείπουν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις (κυρίως το καλοκαίρι), ενώ τα ταβερνάκια του χωριού προσφέρουν παραδοσιακές γεύσεις με τοπικό κρασί και τσίπουρο.
Οι δραστηριότητες είναι πάμπολλες ανάλογα με την εποχή, από πεζοπορία στα σηματοδοτημένα μονοπάτια και ιππασία σε ιππικό όμιλο, μέχρι ποδηλασία βουνού, θαλάσσια σπορ, extreme sports, 4x4 διαδρομές κα. Για τους λάτρεις του σκι το χιονοδρομικό κέντρο βρίσκεται στα 30χλμ. ενώ το καλοκαίρι το χωριό παρόλο το υψόμετρο, έχει πολύ καλή πρόσβαση στη θάλασσα, στα 15' από τον Παγασητικό κόλπο και στα 30' απο το Αιγαίο. Παράλληλα είναι πολύ κοντά και στον κοσμοπολίτικο Βόλο, αποζημιώνοντας με τις εναλλαγές των επιλογών και τους πιο απαιτητικούς. Ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας είναι το ιδανικό μέρος για τους λάτρεις της φύσης και της χαλάρωσης που αναζητούν όλη την αυθεντική εμπειρία του Πηλίου στο παρασκήνιο της κοσμικής βαβούρας.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
Μακραίωνη Παράδοση με βαριά ιστορική & πολιτιστική κληρονομιά
Παλαιός χάρτης του 1570 μ.Χ. του A. Ortelius στη Φλωρεντία αναφέρει το Πήλιο ως Monestier και κατονομάζει μόνο ένα χωριό, το St. Georgio (Αγιος Γεώργιος), στη θέση που είναι σήμερα.
"Ο Αγ. Γεώργιος Νηλείας άρχισε να συνοικίζεται με τη σημερινή μορφή του πριν απο 500 χρόνια(!), από πρόσφυγες απο όλη τη Ελλάδα, κυρίως απο την Ήπειρο και την Δυτική Θεσσαλία. Σύμφωνα με την παράδοση, χτίστηκε περί τον 15ο αι. από βοσκούς που βρήκαν σε έναν θάμνο την εικόνα του στρατηλάτη αγίου. Οι δύο βοσκοί έχτισαν εκκλησία προς τιμή του αγίου και γύρω από την εκκλησία χτίστηκε το ομώνυμο χωριό.
Επειδή οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν βοσκοί και επειδή ο χειμώνας είναι βαρύς στο υψόμετρο όπου είναι χτισμένο το χωριό, οι Αϊγιωργείτες είχαν την συνήθεια να διαμένουν στον Άγιο Γεώργιο το καλοκαίρι και τον χειμώνα να κατεβαίνουν στα καλύβια τους που είχαν σε χαμηλότερα σημεία (Αγία Τριαδα, Άνω Γατζέα και Κάτω Γατζέα).Η συνήθεια αυτή διατηρήθηκε μέχρι τα τέλη του 20ού αι., οπότε η Κοινότητα του Αγίου Γεωργίου διαλύθηκε.
Εκμεταλευόμενος τα προνόμια που δόθηκαν στα πηλιορείτικα χωριά του Πηλίου απο τους Τούρκους κατακτητές, δεν άργησε να γίνει ένα απο τα πλουσιότερα κεφαλοχώρια του Πηλίου. Παρόλα αυτά στα επαναστατικά κινήματα του Πηλίου κατά των Τούρκων, κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, είχε μια ιδιαίτερη ενεργητκή συμμετοχή, με τους κατοίκους του Αγ. Γεωργίου να ξεσηκώνονται, κάτι που του στοίχισε δύο φορές (1821 και 1823) στην πυρπόληση του απο τους Οθωμανούς κατακτητές.
Το χωριό όμως ξαναχτίστηκε καλύτερο απο πριν και γνώρισε ιδιαίτερη ακμή από τα τέλη του 19ου αι. μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τόπος εύφορος και με πολλά νερά ήταν πλούσιος από την παραγωγή και το εμπόριο κυρίως ελαιών και μήλων, με ένα πλήθος απο νεοκλασικά αρχοντικά, που κατασκεύασαν πλούσιοι Αϊγιωργίτες, απο αυτούς που ξενιτεύτηκαν αναζητώντας καλύτερη τύχη σε όλο το κόσμο, και που κυρίως ευδοκίμησαν στη στην Αίγυπτο.
Κατά την περίοδο της Κατοχής και κατόπιν κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, το χωριό γνώρισε δύσκολες ημέρες. Με το τέλος του Εμφυλίου, άρχισε πλέον να παρακμάζει και πολλοί κάτοικοί του αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν εξαιτίας των επιδρομών των Γερμανών και της παρουσίας ντόπιων παραστρατιωτικών ομάδων, εγκαταλείποντας την συνήθεια της "μετακόμισης" για να μείνουν μόνιμα πλέον στους χαμηλότερους οικισμούς της ίδιας κοινότητας.
Ο Αγ.Γεώργιος θεωρείται επίσης και από τα πρωτοπόρα από πλευράς πνευματικής ανάπτυξης χωριά του Πηλίου, καθώς λειτουργούσαν σε αυτό "Σχολείο κοινών γραμμάτων" αρρένων, "Παρθεναγωγείον" και "Ελληνικό Σχολείο". Από τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας κατάγονται ο νεομάρτυρας Σταμάτιος, οι ζωγράφοι Γιάννης Πούλακας και Χρυσούλα Ζώγια, καθώς και ο γλύπτης Νικόλας, ο οποίος δώρισε ένα μεγάλο μέρος από τα έργα του στην τότε Κοινότητα Αγίου Γεωργίου Νηλείας, καθώς και μεγάλο χρηματικό ποσό, και έτσι σήμερα στο χωριό λειτουργεί το Δημοτικό Μουσείο Γλύπτη Νικόλα."